Ολική αρθροπλαστική γόνατος

H Ολική Αρθροπλαστική Γόνατος είναι η χειρουργική τεχνική με την οποία επιτυγχάνεται αντικατάσταση των φθαρμένων αρθρικών επιφανειών του μηρού και της κνήμης γύρω από το γόνατο με ειδικές μεταλλικές προθέσεις που υποκαθιστούν την φυσιολογική λειτουργία του γόνατος.
Απόλυτη ένδειξη για να υποβληθεί ένας ασθενής σε ολική αρθροπλαστική γόνατος είναι η οστεοαρθρίτιδα τελικού σταδίου του γόνατος η οποία προκαλεί δυσκαμψία στις κινήσεις της άρθρωσης, πόνο σε βάδιση και ηρεμία και πιθανή γωνίωση μεταξύ μηρού και κνήμης (απώλεια του άξονα του γόνατος).
Ο ασθενής μετά την εισαγωγή στην κλινική uυποβάλλεται στον απαραίτητο προεγχειρητικό εργαστηριακό έλεγχο καθώς και σε εκτίμηση από καρδιολόγο και αναισθησιολόγο ώστε να εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή προετοιμασία του για μία απόλυτα ασφαλή αναισθησία και χειρουργείο.

Η πρόοδος της έρευνας μας επιτρέπει σήμερα να εφαρμόζουμε και χειρουργικές τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας στην ολική αρθροπλαστική του γόνατος. Έτσι αποφεύγονται οι μεγάλες τομές και αυτό εξασφαλίζει καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Ακόμα σημαντικότερο όμως είναι ότι η αποφυγή διατομής του τετρακέφαλου μυός επιτρέπει στους ασθενείς ταχύτερη κινητοποίηση με πολύ λιγότερο πόνο και σαφώς καλύτερο λειτουργικό αποτέλεσμα μετεγχειρητικά.

Η βάδιση του ασθενούς μπορεί να ξεκινήσει την δεύτερη μετεγχειρητική μέρα ενώ η επαναφορά στις καθημερινές δραστηριότητες γίνεται εντός 1 (ενός) μηνός από την χειρουργική επέμβαση . Άμεσα μετεγχειρητικά ακολουθείται πρόγραμμα εντατικής φυσιοθεραπείας και κινησιοθεραπείας με στόχο την πρόληψη της μετεγχειρητικής δυσκαμψίας και την μυϊκή ενδυνάμωση του κάτω άκρου. Η διάρκεια νοσηλείας του ασθενούς στο Νοσοκομείο δεν ξεπερνάει τις 8-10 ημέρες.

Η διάγνωση της νόσου γίνεται από τον γιατρό με βάση την κλινική εικόνα και τον ακτινολογικό έλεγχο του ασθενούς, αλλά μπορεί και ο ίδιος ο ασθενής να αντιληφθεί έγκαιρα κάποια προειδοποιητικά συμπτώματα προκειμένου να καταφύγει έγκαιρα στον γιατρό του. Αυτά είναι τα εξής: α. Σταθερός ή διαλείπων πόνος σε μια άρθρωση, β. Δυσκαμψία μιας άρθρωσης μετά από πολύωρη ακινησία της (σε κλινήρη ή καθιστή θέση), γ. Οίδημα ή ευαισθησία σε μια η περισσότερες αρθρώσεις, δ. Ένας χαρακτηριστικός ήχος κριγμού κατά την κίνηση της άρθρωσης λόγω της τριβής των αρθρικών επιφανειών.

Με τον τρόπο αυτό μπορεί να αναχαιτιστεί δραστικά ο μηχανισμός εκφύλισης της άρθρωσης, κάτι που θα προσφέρει στον ασθενή καλύτερη ποιότητα ζωής και αποδοτική προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.

Δημήτριος Ν. Κακλαμάνης Χειρουργός Ορθοπαιδικός